مي دانيم از ذراتي بنام الكترون، پروتون و نوترون تشكيل شده است و دانشمندان بعد از تلاش فراوان اين ذرات را شناسائي كرده و مشخص كردند كه نوع و مقدار بار الكترون چقدر است.
سپس با تحقيقات فراواني سعي كردند آرايش اين ذرات را در داخل اتم پيدا كنند و بدين لحاظ مدلهاي زيادي در اين زمينه ارائه شد كه مهمترين آنها عبارت است از:
مدل دالتون، مدل تامسون، مدل رادفورد و مدل بوهر كه البته همه اينها اشكالات فراواني داشته‌اند اما فعاليت آنها يك مزيت مهم داشته است اينكه آنها عقيده داشتند ذرات داخل اتم طبق يك نظم و ترتيب خاصي واقع شدند و در نهايت راه را براي كشف صحيح آرايش الكتروني، مدل اربيتالي باز كردند كه منطبق بر اصول صحيح علمي است. در بررسي آرايش الكتروني اربيتالي اتمها به مواردي برخورد مي‌كنيم كه قابل تأمل است و لازم است بررسي‌هاي بيشتري صورت بگيرد مثلاً مي‌بينيم الكترون شماره 19 اتم پتاسيم بجاي ورود به اربيتال 3d به اربيتال 4s كه از هسته دورتر است وارد مي‌شود.
الكترون به ترازي وارد مي‌شود كه پايدارتر باشد بنابراين مي‌توانيم نتيجه بگيريم كه اربيتال 4s پايدارتر از اربيتال 3d است زيرا اربيتال 4s با توجه به اينكه تقارن كروي داشته از سطح انرژي كمتري برخوردار بوده و پايدارتر است و بطور كلي شكل اربيتال در پايداري آن مؤثر است.
بنابراين براي پايداري يك اربيتال لازم است كه بطور همزمان شكل اربيتال و فاصله آن تا هسته را تواماً اثر دهيم و اين موضوع را مي‌خواهيم دقيقتر بررسي كنيم.
برای مشاهده ی متن کامل به ادامه مطلب بروید
